دانستنی های عمومی : ( مساحت ، جمعیت ، زبان ، واحد پول و ...)
جمهوری سودان تا قبل از جدایی بخش جنوبی آن، با مساحت 2/505/810کیلومتر مربع از نظر مساحت، دهمین کشور دنیا و بزرگترین کشور قاره آفریقا بود که در منطقه شمال شرق و شاخ آفریقا واقع شده و با 9 کشور آفریقایی مصر، لیبی ، چاد ، آفریقای مرکزی ، اوگاندا ، کنگو،کنیا ، اتیوپی و اریتره مرز مشترک دارد. سودان در شمال شرق خود دارای 721 کیلومتر ساحل در دریای سرخ است که در مجاورت عربستان سعودی واقع می باشد..
بر اساس آخرین سرشماری جمعیت که در سال 2009 انجام شده ، جمعیت سودان 39154490 نفر بوده است طبق جدیدترین برآورد، جمهوری سودان بیش از 41میلیون نفر جمعیت دارد ازاین تعداد بیش از 31میلیون نفر( 78/9% )در شمال و مابقی (21/1% )در جنوب زندگی می کنند ۴۵ درصد جمعیت سودان زیر ۱۴ سال، ۵۳ درصد بین ۱۵ تا ۶۵ سال و ۲ درصد بقیه بیشتر از ۶۵ سال سن دارند. نرخ رشد سالانه جمعیت سودان ۶٪۳ درصد است. این کشور به ازای هر هزار نفر از جمعیت خود ۵۸/۳۴ نفر نرخ زاد و ولد، ۲۸/۱۲ نفر نرخ مرگ و میر و ۷/۰ نفر نرخ مهاجرت دارد.
از سوی دیگر ۵۲ درصد از ساکنین این کشور از نژاد سیاهپوستان آفریقایی، ۳۹ درصد عرب و ۸ درصد از نژاد قبیله «بجا» هستند.مسلمانان اهل تسنن ۷۰ درصد، پیروان ادیان محلی آنیمیست ۲۵ درصد و مسیحیان ۵ درصد از ساکنین سودان را تشکیل میدهند.همچنین اقلیتی از پیروان مذهب شیعه در شهر‌های خارطوم، ام درمان، شندی، ابوزبد، پورت سودان و برخی از مناطق دیگر این کشور زندگی می‌کنند.
در سودان 597 قبیله از تیره های عرب و آفریقایی زندگی می کنند که قبایل عرب عمدتاً در شمال و شرق و تیره های آفریقائی در جنوب و غرب این کشور متمرکز هستند. میانگین عمر در بین مردان 57سال و در بین زنان 60 سال است .
پایتخت سودان شهر خارطوم است که شامل سه منطقه جداگانه ام درمان، خارطوم بحری و خارطوم است و به مجموعه آن پایتخت ملی گفته میشود و دو رود بزرگ نیل آبی و نیل سفید حد فاصل این سه بخش پایتخت را تشکیل می دهد . طبق سرشماری سال 2008 ایالت خارطوم 5274321نفر اولین و ایالت جنوب دارفور با 4093594 نفر دومین ایالات کشور از نظر تعداد جمعیت و ایالت غرب بحرالغزال در جنوب سودان با 333431 نفر ، کمترین جمعیت را دارد . مسلمانان سودان اکثرا مالکی مذهب و بخش زیادی از آنان تابع فرقه های تصوف و مقید به آداب و رسوم آنان می باشند
انبوه خلاوی قرآن یا همان مکتب خانه های قرآنی که به کودکان خردسال تلاوت و حفظ قرآن را با همان لوح های چوبی قدیم آموزش میدهند از ویژگیهای جامعه سنتی و مذهبی سودان بشمار می آید .
زبان رسمی کشورسودان، عربی و زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم در بخشهای اداری و آموزشی کشور رایج می باشد . زبان رسمی ایالتهای جنوبی انگلیسی می باشد . واحد پول رسمی سودان ، جنیه ( به لاتین Pound ) است . هر دلار آمریکا با نرخ بانکی حدود 3 جنیه و هر یورو حدود 4 جنیه می باشد . خرید و فروش ارز در بازار آزاد ممنوع است .
آب و هوا
سودان دارای دشت های گسترده‌ای در مرکز خود است کوه‌ها و بلندی‌های آن در جنوب و دورترین نقطه غربی آن قرار دارد. کوههای نوبه در مرکز و کوههای دریای سرخ در شرق واقع است. سودان در منطقهٔ مداری آفریقا است و آب و هوای آن در جنوب استوایی و در مرکز سافنا و در شمال قاره‌ای است. منطقه دریای سرخ شرقی دارای باران‌های زمستانی است و از مارس تا ژوئن (≈اسفند تا خرداد) درجه حرارت بالاست و در روز به ۴۲ و در شب ۲۷ درجه سانتیگراد می‌رسد. با ریزش باران درجه حرارت کاهش یافته و از ماه جولای تا اکتبر (≈تیر تا مهر) ادامه می‌یابد. از نوامبر تا فوریه (≈آبان تا بهمن) هوا معتدل شده و درجه حرارت در روز به ۳۰ درجه و در شب ۱۶ و یا پائین‌تر می‌رسد. پوشاک پنبه‌ای مناسبترین پوشاک آب و هوایی سودان است.
تاریخ سیاسی
تاریخ سیاسی سودان را می توان به چهار دوره : حاکمیت عثمانی ها ، استعمار انگلیس، حاکمیت مشترک انگلیس ومصر ودوره پس از استقلال تقسیم نمود. سودان در اول ژانویه سال 1956م از حاکمیت مشترک انگلیس و مصر بر این کشور استقلال یافت لذا اول ژانویه به عنوان روز ملی و سالروز استقلال رسماً جشن گرفته می شود . حکومتهای سودان از زمان استقلال تاکنون عبارتند از :
حکومت اسماعیل الازهری (حزب اتحاد دمکراتیک) 1956-1958
حکومت ژنرال ابراهیم عبود 1958-1964
حاکمیت احزاب 1964-1969
حکومت ژنرال جعفر نمیری 1969-1985
کودتای ژنرال سوار الذهب در آوریل 1985 و تشکیل دولت انتقالی توسط وی تا 1986،
حاکمیت احزاب ( به رهبری صادق المهدی رییس حزب امت 1986-1989
وانقلاب نجات(انقاذ) ملی ( حرکت نظامی جنبش اسلامی سودان علیه صادق المهدی ) توسط ژنرال عمر حسن احمد البشیر و به قدرت رسیدن نظامیان در 30 ژوئن 1989 و اداره شورایی کشور تا سال 1993 و منصوب شدن ژنرال البشیر از سوی شورای نجات ملی به عنوان رییس جمهور در سال 1993. البشیر در سال 1996، 2000 و 2010 از طریق انتخابات عمومی در این جایگاه ابقاشد.
نظام سیاسی و ساختار حاکمیت :
رئیس جمهور دارای دو معاون است . معاون اول رئیس جمهور بر اساس موافقتنامه جامع صلح جنوب ( CPA) رئیس جنبش آزادیبخش مردمی جنوب سودان ( SPLM ) است که بعد از کشته شدن جان گارانگ، در حال حاضر آقای سلواکیر میاردیت عهده دار این منصب( تا جولای 2011) می باشد، ضمن آنکه وی همزمان رئیس دولت جنوب سودان نیز می باشد . معاون دوم رئیس جمهور از شمالی ها انتخاب می شود که در حال حاضر آقای علی عثمان محمد طه است. به دنبال امضای موافقتنامه صلح دارفور معروف به موافقتنامه ابوجا، منی ارکو مناوی رئیس جنبش آزادیبخش دارفور که طرف دولت در مذاکرات صلح دارفور بود به عنوان دستیار ارشد رییس جمهور و رئیس حکومت انتقالی دارفور کار خود را آغار کرد . همچنین پس از امضای موافقتنامه صلح شرق و توافق بر سر تقسیم قدرت و اعطای برخی مناصب دولتی به آنها، دستیار دیگر رئیس جمهور نیز از جبهه شرق معرفی و مشغول به کار شد. دولت وحدت ملی به ریاست ژنرال عمر حسن احمد البشیر البشیر دارای 35 وزیر فدرال و 62 وزیر مشاور است که 9 تن از وزرای فدرال ، جنوبی ( از SPLM ) هستند و 3 تن نیز از تجمع ملی دمکراتیک به ریاست محمد عثمان میرغنی می باشند .
قانون اساسی جدید برای دوره 6 ساله انتقالی ( از 2005 تا 2011 ) تدوین و به تأیید کمیسیون قانون اساسی در ماه جولای 2005م رسیده است .
کشور در دو سطح فدرال و ایالتی با 25ایالت در دو بخش شمال و جنوب اداره می شود. بخش جنوب با 10 ایالت دارای رئیس دولت و حکومت خود مختار و نیز وزارتخانه ها ، موسسات مدنی ، ارتش ، قوه قضاییه و پارلمان مستقل است . هر ایالت دارای یک والی ، چند وزیر و پارلمان مستقل است . والی و وزرای ایالتی در شمال پس از انتخابات از سوی رئیس جمهور و در جنوب از سوی رئیس دولت جنوب منصوب می شوند. در حال حاضر بودجه جنوب توسط وزارت دارایی شمال بر اساس موافقتنامه صلح نیفاشا تعیین می شود و 50 درصد درآمد حاصل از نفت استخراجی از حوزه های جنوب کشور در اختیار آنها قرارمی گیرد .
مهم ترین موضوعی که در ماههای اخیر سودان با آن درگیر بود برگزاری همه پرسی جنوب در نهم ژانویه 2011 بود که بر اساس آن اکثریت مردم جنوب به استقلال از شمال و تشکیل کشور جدید رای دادند. و قرار است سازوکار اجرایی آن تا جولای 2011 انجام شود که در نتیجه آن کشوری جدید و شروع به کار آن موجودیت خواهد یافت.
براساس قانون اساسی دوره انتقالی ، سودان دارای یک پارلمان فدرال به نام مجلس ملی (المجلس الوطنی) با 450 کرسی است که اعضای آن براساس سهمیه بندی موافقتنامه جامع صلح ( CPA ) از میان حزب حاکم، جنبش جنوب و دیگر احزاب سیاسی معرفی و تشکیل شده است . آقای احمد ابراهیم الطاهر از حزب حاکم (حزب کنگره ملی) ریاست قبلی و فعلی مجلس ملی را بر عهده دارد و معاون وی یکی از اعضای جنبش جنوب می باشد . پارلمان دیگری نیز که مقر آن در خارطوم است به نام مجلس ایالتها ( مجلس الولایات ) وجود دارد که متشکل از 50 عضو ( از هر ایالت 2 نفر ) می باشد . علاوه بر مجلس ملی و مجلس ایالتها ، هر ایالت برای خود مجلس قانونگذاری جداگانه ای دارد که به مجلس ایالتی معروف است و مقر آن در همان ایالت می باشد.
اقتصاد و سرمایه گذاری :
دولت سودان با اعلان برنامه اصلاحات اقتصادی در سال 1992 م ، اقتصاد کشور را آزاد و خصوصی سازی را به اجراء در آورد. پس از امضای موافقتنامه صلح و پایان جنگ جنوب در ژانویه 2005 ، دولت با اتخاذ سیاستهای اقتصادی و مالی جدید درکنار صدور نفت و جذب سرمایه گذاریهای خارجی ، توانست راهی برای غلبه بر مشکلات پیدا نماید و در نتیجه ، نرخ تورم طی سال های 2003 و 2004 م از عدد دو رقمی 13 و 14 درصد به ترتیب به 8/7 و7/4 درصد رسید . اقتصاد سنتی سودان بر پایه کشاورزی و دامداری استوار بوده و سهم بخش کشاورزی در تولید ناخالص داخلی40% است که بخش زیادی از نیروی فعال کار را به خود جذب کرده است . بخش صنعت ، طی چند سال اخیر مورد توجه ویژه قرار گرفته و تلاش شده است تا کارخانجات صنایع سبک و نیمه سنگین ، احداث و یا بازسازی گردد . صنایع عمده این کشور شامل نفت و صنایع تبدیلی می باشد . عملیات تولید و صدور نفت در سال 1999 م با صدور روزانه 150 هزار بشکه نفت خام آغاز و منشاء تحول بزرگی دراقتصاد سودان شده است. در حال حاضر شرکتهای چینی ، هندی ، مالزیایی و برخی دیگر از کشورها در بخش اکتشاف ، تولید و صادرات نفت سودان سرمایه گذاری کرده و مشغول به کار هستند. در پایان سال 2007 میانگین تولید نفت سودان روزانه 500 هزار بشکه در روز بوده که با ورود حوزه های جدید به چرخه تولید ، این رقم در حال افزایش است. علاوه بر نفت ، سودان یکی از کشورهای غنی در زمینه منابع ومعادن زیر زمینی از جمله طلا، کروم، نیکل، منگنز و مس محسوب می شود. به غیر از طلا که فرانسوی ها مدت هاست به استخراج آن اشتغال دارند از سایر منابع و معادن طبیعی بهره برداری چندانی تاکنون به عمل نیامده است . این کشور دارای ذخایر غنی از سنگ آهن، نفت، مس، کروم، روی، تنگستن، میکا، نقره و طلاست. تولید طلای سودان در آستانه سال ۲۰۰۰ میلادی به حدود ۵ تن در سال رسید
آمار و ارقام ذیل از سوی مراجع مختلف با تفاوتهایی بیان می شود، چرا که دستیابی به آمار دقیق در بیشتر کشورهای آفریقایی دارای مشکلات خاص خود می باشد که سودان نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد
متوسط رشد تولید نا خالص داخلی: 7%
در آمد سرانه : 640 دلار
نرخ تورم : 8/2%
میزان صادرات : 7 میلیارد دلار
صادرات نفت و فرآورده های نفتی : 6/4 میلیارد دلار
میزان واردات : 8/5 میلیارد دلار
بدهی خارجی : 36 میلیارد دلار
کالاهای صادراتی :
نفت ، کنجد ، ذرت ، پنبه ، دام ، گوشت ، پوست ، صمغ عربی ، فول سودانی (بادام زمینی) شکر و طلا .
کالاهای وارداتی :
کالاهای صنعتی، ماشین آلات، خودرو، فرآوردهای پتروشیمی، آرد وگندم، منسوجات، فرآورده های نفتی، چای، توتون، قهوه و مواد اولیه صنایع .
نفت سودان :
آقای دکتر عوض الجاز وزیر سابق انرژی و معادن سودان گفته بود سودان بر روی دریاچه نفت قرار دارد .به گفته وی :کانادا ، انگلیس، فرانسه ، آلمان ، فنلاند ، روسیه ، ژاپن ، چین ، مالزی ، پاکستان ، امارات ، آفریقای جنوبی ، مصر ، الجزایر ، ایتالیا ، عمان ، هند ، کویت ، سوئد ، نیجریه ، آرژانتین ، آمریکا و لیبی کشورهایی هستند که در صنعت نفت سودان نقش ایفاء کرده یا می کنند .
اداره اطلاعات انرژی وزارت انرژی آمریکا در آخرین گزارش سالانه خود اعلام کرد حجم ذخایر نفتی سودان تا اوایل ماه می 2007 به 5 میلیارد بشکه رسیده است. در این گزارش که مستند به مجله نفت و گاز است آمده است که رقم فوق 10 برابر رقمی است که سال گذشته همین مرکز اعلام کرد و حجم ذخایر نفت سودان را 563 میلیون بشکه برآورد نمود . از سوی دیگر کتاب سالانه آمار و ارقام شرکت بریتیش پترولیوم ( B.B ) حجم ذخایر نفت سودان را در حدود 6 میلیارد و 400 میلیون بشکه تا پایان سال 2005 اعلام کرده است . در این گزارش آمده است با این وجود سودان رتبه پنجم را در بین 10 کشور بزرگ نفتی آفریقا یعنی بعد از لیبی ، نیجریه ، الجزایر و آنگولا به خود اختصاص داده است.
در همین حال منابع سودانی اعلام کرده اند که بیشترین نفت تولیدی سودان به کشورهای شرق آسیا صادرمی شود . برعکس آنچه در برخی گزارشها آمده است ژاپن رتبه اول را در واردات نفت سودان دارد و پس از آن چین ، کره جنوبی ، هند و مالزی قرار دارند . میانگین واردات نفت ژاپن از سودان در سال گذشته 124 هزار بشکه در روز بوده در حالی که سهم چین از نفت سودان 99 هزار بشکه در روز بوده است . این منابع اعلام کردند که صادرات نفت سودان طی 3 ماهه اول سال 2007 به 1 میلیارد و 615 میلیون دلار رسیده است . در حال حاضر عمده صادرات سودان را نفت خام تشکیل می دهد .
چین بزرگترین کشور سرمایه گذار در بخش نفت سودان است . حجم همکاریهای نفتی و خدمات فنی مهندسی دو کشور بالغ بر 6 میلیارد دلار است که عمدتا سرمایه گذاری در بخش نفت است . پس از چین ، شرکت نفت پتروناس مالزی با حدود1/7 میلیارد دلار سرمایه گذاری در بخش نفت دومین سرمایه گذار در این کشور پس از چین به شمار می رود .
توضیح اینکه 90 درصد دخایر نفتی کشف شده سودان ، در بخش جنوبی آن واقع شده که با جدایی شمال از جنوب ، عملا امکان بهره برداری این ذخایر از دولت شمال سلب می شود.
عضویت در سازمان های بین المللی
سودان علاوه بر سازمان ملل متحد (UN)، در بانک عرب برای توسعه اقتصادی آفریقا (ABEDA)، صندوق توسعه اقتصادی و اجتماعی عرب (AFESD)، اتحادیه عرب (AL)، صندوق پول اعراب (AMF)، اتحادیه اقتصادی آفریقای مرکزی (CAEU)، سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد (FAO)، گروه ۷۷(G-۷۷)، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA)، بانک بین‌المللی ترمیم و توسعه وابسته به بانک جهانی (IBRD)، سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری (ICAO)، جامعه بین‌المللی توسعه (IDA)، بانک توسعه اسلامی (IDB)، صندوق بین‌المللی توسعه کشاورزی (IFAD)، بنگاه مالی بین‌المللی وابسته به بانک جهانی (IFC)، سازمان بین‌المللی کار (ILO)، صندوق بین‌المللی پول (IMF)، سازمان بین‌المللی دریانوردی (IMO)، سازمان بین‌المللی پلیس جنایی (INTERPOL)، کمیته بین‌المللی المپیک (IOC)، سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM)، سازمان بین‌المللی استاندارد (ISO)، جنبش عدم تعهد (NAM)، سازمان وحدت آفریقا (OAU)، سازمان کنفرانس اسلامی (OIC)، کنفرانس صلح آفریقا (PCA)، کمیسیون سازمان ملل برای تجارت و توسعه (UNCTAD)، سازمان اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ملل متحد (UNESCO)، کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد (UNHCR)، سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (UNIDO)، فدراسیون جهانی اتحادیه کارگری (WFTU)، سازمان بهداشت جهانی (WHO)، سازمان جهانی مالکیت معنوی (WIPO)، و سازمان هواشناسی جهانی (WHO) عضویت دارد.
روابط دو جانبه جمهوری اسلامی ایران و سودان
روابط دو کشور ایران و سودان ازتاریخ 24/5/1351 برقرار و دو ماه بعد سفیر میان دو کشور مبادله گردید . پس از آن دکتر منصور خالد وزیر امور خارجه وقت سودان به تهران سفر کرد که به دنبال آن دیدار رسمی جعفر نمیری رئیس جمهور وقت سودان از تهران در تاریخ 6/12/1352 انجام گرفت و متعاقب آن یک موافقتنامه فرهنگی در 19/12/1352 و نیز موافقتنامه ای در خصوص اعطای وام جهت فروش نفت به مبلغ 5/60 میلیون دلار امضاء شد . پس از پیروزی انقلاب اسلامی و حادثه گروگانگیری در لانه جاسوسی در تهران و با توجه به قرار داشتن رژیم وقت سودان در گروه کشورهای طرفدار غرب ، روابط دو کشور رو به تیرگی شدید گذاشت تا جاییکه کارکنان سفارت ایران در خارطوم اخراج شده و روابط دو کشور از خرداد ماه 1361 تا فروردین 1364 ( کودتای نظامی ژنرال سوار الذهب علیه جعفر نمیری ) کاملاً قطع بود .
پس از کودتای ژنرال سوار الذهب وزیر دفاع حکومت نمیری در آوریل 1985 ( معروف به انتفاضه مردمی ) و تشکیل حکومت انتقالی به ریاست وی ، روابط دوجانبه ایران و سودان مجددا احیاء شد . ژنرال سوارالذهب از همان ابتدا اعلام نمود قصد حکومت ندارد و به زودی با انجام انتخابات ، مسئولیت اداره کشور را به منتخب مردم تحویل خواهد داد . لذا پس از گذشت یک سال با برگزاری انتخابات، حکومت را به آقای صادق المهدی رئیس حزب امت واگذار کرد . با روی کار آمدن دولت احزاب به ریاست صادق المهدی روند روابط دوجانبه ایران و سودان شتاب بیشتری گرفت به گونه ای که وی در آذرماه 1365 از جمهوری اسلامی ایران دیدار رسمی بعمل آورد. در آن سفر تعدادی از اتباع سودان که توسط رژیم عراق با پرداخت پول به عنوان سرباز مزدور به جبهه ها اعزام شده بودند و در جریان جنگ تحمیلی به اسارت رزمندگان اسلام در آمده بودند آزاد و به سودان بازگردانده شدند .
با حرکت نظامی ژنرال عمر حسن احمد البشیر علیه صادق المهدی در 30 ژوئن 1989 که از آن به انقلاب نجات ملی یاد می شود روابط دو جانبه ایران و سودان روند صعودی پیدا کرد و تبادل هیئتها افزایش یافته و نهادهای مشترک رسمی میان دو کشور از جمله کمیسیون مشترک اقتصادی تشکیل گردید که تاکنون 10 اجلاس آن تشکیل شده که آخرین آن در خارطوم و در فاصله 5 تا 11 تیرماه 88 بوده که در پایان این اجلاس 19 سند همکاری در زمینه های مختلف میان دو کشور به امضاء رسید . هم اکنون مسئولیت کمیسیون مشترک اقتصادی دو کشور را از سوی جمهوری اسلامی ایران وزارت جهاد کشاورزی و از سوی سودان وزارت انرژی و معادن بر عهده دارند .
همچنین کمیته سیاسی مشترک میان دو کشور به ریاست معاون امور آفریقای وزارت خارجه کشورمان و قائم مقام وزارت خارجه سودان تاکنون 9 اجلاس در تهران و خارطوم داشته که نهمین اجلاس آن در 5 آذرماه 87 در تهران تشکیل گردید و مقدمات لازم برای برگزاری اجلاس دهم در آینده نزدیک در دست انجام است.
در سفر جناب آقای دکتر احمدی نژاد ریاست محترم جمهوری به خارطوم در اسفند ماه 85 نیز 7 سند همکاری میان دو کشور در زمینه های سرمایه گذاری مشترک ، همکاریهای علمی دانشگاهی ، هلال احمر ، آموزش فنی حرفه ای ، پزشکی قانونی و ..... به امضاء رسید که با پیگیریهای انجام شده بخش زیادی از این توافقات به اجراء در آمده و یا در دست پیگیری می باشد . رای سودان در قطعنامه حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل طی سنوات گذشته همواره به نفع کشورمان و در رد قطعنامه بوده است .
جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران با تاسیس یک درمانگاه در شهر جنینه در ایالت دارفور خدمات بهداشتی و درمانی خود را به شهروندان این منطقه ارائه می دهد. با تلاشهای صورت گرفته و در اجرای یادداشت تفاهم امضاء شده در سفر اسفند ماه 85 دکتر احمدی نژاد رییس جمهوری اسلامی ایران به سودان ، دیگر درمانگاه وابسته به این جمعیت نیز در اوائل سال 1387 در پایتخت سودان منطقه ام درمان آغاز به کار نمود .
از ابتدای سال 1389 تا کنون نیز هیاتهای زیادی(حدود 70 هیات) در عرصه روابط دوجانبه بین دو کشور مبادله گردیده است که مهمترین آنها عبارتند از:
- سفر آیت الله تسخیری رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به سودان و ملاقات با مقامت سودانی
- سفر مشاور عالی رئیس جمهور سودان به تهران و ملاقات با مقامات کشورمان از جمله ریاست جمهور
- مشارکت قائم مقام وزیرخارجه سودان در همایش بین المللی ایران و آفریقا
- سفر والی خارطوم به تهران به دعوت استاندار تهران و امضای قرارداد تصفیه خانه آب ابوسعد و خرید اتوبوس درون شهری و آمبولانس
- دو دوره سفر وزیر کشاورزی سودان به تهران به دعوت وزیر جهاد کشاروزی کشورمان
- شرکت معاون بین الملل وزیر جهاد کشاورزی در پنجمین اجلاس وزاری کشاورزی کشورهای عضو کنفرانس اسلامی
- سفر وزیر گردشگری سودان به تهران برای شرکت در هفتمین اجلاس وزرای گردشگری کشورهای اسلامی
- سفر وزیر گردشگری سودان به تهران و شرکت در هفتمین کنفرانس وزرای گردشگری OIC
- سفر وزیر منابع حیوانی و شیلات سودان به تهران به دعوت وزیر جهاد کشاورزی
وزیر جهاد کشاورزی کشورمان نیز در آذرماه سالجاری ضمن شرکت در سی امین نشست سازمان خوار و بار جهانی پیام کتبی آقای احمدی نژاد را به رئیس جمهور سودان تسلیم کرد.
حجم تبادل تجاری فیمابین بر اساس آمار بانک مرکزی سودان در سال 2006 م ، بالغ بر47/137میلیون دلار بوده که نسبت به سال قبل آن افزایش داشته است . از جمله پروژه های در دست پیگیری صدور 550 دستگاه واگن باری از سوی شرکت واگن پارس به ارزش 27 میلیون دلار ، احداث کارخانه تصفیه آب توسط شرکت آیکون به مبلغ حدود 70 میلیون یورو ( حدود 100 میلیون دلار ) ، همکاریهای تجاری و صنعتی با مجتمع صنعتی جیاد ، صادرات 1400 دستگاه اتوبوس حمل و نقل شهری به ارزش 145 میلیون دلار ، صادرات موتورسیکلت و خودرو ، ساخت منازل مسكوني در منطقه مروی و .... می باشد . از مهمترین شرکتهای اقتصادی ایرانی در سودان که در حال حاضر در این کشور فعال می باشند شرکت کیان آب ( مجری پروژه احداث کارخانه تصفیه آب در دو منطقه جبل اولیاء و عطبره ) و شرکت ایران گاز توزیع کننده کپسولهای گاز خانگی و تجاری در ایالتهای مختلف سودان می باشد . بسیاری از شرکتهای ایرانی دیگر نیز در سودان نماینده بازرگانی دارند ( ایران خودرو دیزل ، آبسال ، سایپا و ... ) و برخی نیز با شریک سودانی در صحنه تجارت میان دو کشور فعال هستند . مشارکت ایران در نمایشگاه بین المللی بازرگانی سودان از جمله حضور بالغ بر 18 شرکت ایرانی در مساحت 254 متر مربع در نمایشگاه بین المللی بازرگانی خارطوم (3-12 بهمن 86 ) نقش مهمی در معرفی توانمندیهای کشورمان داشته است . مراحل اداری تاسیس مرکز تجاری دائمی ایران در سودان نیز علیرغم مشکلات مالی و اداری آن ، ظرف چند ماه اخیر به خوبی پیش رفته و زمین مورد نظر شناسایی شده که اتاق بازرگانی قول داده که آنرا به زودی خریداری و مراحل ساخت را آغاز نماید .
|
آمار
وب سایت:
روز بخير كاربر مهمان! 
